Μικρέ μου φίλε... Εσύ θα αγαπάς όλον τον κόσμο και δεν θα φθάσεις σε αυτό το σημείο...
Πέθανε να σ΄ αγαπώ, και ζαι να σ΄έχω μάχη
ΠΑΡΟΙΜΙΑ
ΠΗΓΗ: Μαμά...
...............................
μού θύμισε ένα ποίημα που μάθαμε στο Λύκειο...
Επιτύμβιον
Mάνου Αναγνωστάκη
Το Ποιημα Ανηκει στην ποιητική συλλογή Ο Στόχος (1970), που περιέχει ποιήματα γραμμένα στην περίοδο της δικτατορίας (1967-1974).
Πέθανες — κι έγινες και συ: ο καλός.
Ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.
Τριάντα έξι στέφανα σε συνοδέψανε, τρεις λόγοι αντιπροέδρων,
εφτά ψηφίσματα για τις υπέροχες υπηρεσίες που προσέφερες.
Α, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο το 'ξερα τι κάθαρμα ήσουν,
τι κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα.
Κοιμού εν ειρήνη δε θα 'ρθω την ησυχία σου να ταράξω.
(Εγώ, μια ολόκληρη ζωή μες στη σιωπή θα την εξαγοράσω
πολύ ακριβά κι όχι με τίμημα το θλιβερό σου το σαρκίο).
Κοιμού εν ειρήνη. Ως ήσουν πάντα στη ζωή: ο καλός,
ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.
Δε θα 'σαι ο πρώτος ούτε δα κι ο τελευταίος.
...................
"Δε θα 'σαι ο πρώτος..." συμφωνώ...
Lamprini T.
