να χαίρεσαι με την χαρά των άλλων... χρόνια τους πολλά!

 

διδυμάκια... που μεγαλώσανε... 

xρόνια πολλά, καμάρια μου... Να σάς χαίρονται οι δικοί σας... (να σάς χαίρομαι κι εγώ... :) )
χρόνια πολλά!!!!!!!!!!
(φώτο απ' το ίντερνετ... βεβαίως... )

και η τούρτα... έργο τέχνης... μουσικής... 

χρόνια πολλά!! 

Lamprini T. 

την ευτυχία δεν την κάνει η περιουσία...

 

The Brothers Four - Seven Daffodils

τότε... που παντρευόντουσαν... μόνον με ένα κατσαρολάκι...

https://www.youtube.com/watch?v=D4on_VSh1Rs&list=RDD4on_VSh1Rs&start_radio=1

Στίχοι

I may not have mansion, I haven't any land
Not even a paper dollar to crinkle in my hands
But I can show you morning on a thousand hills
And kiss you and give you seven daffodils

I do not have a fortune to buy you pretty things
But I can weave you moonbeams for necklaces and rings
And I can show you morning on a thousand hills
And kiss you and give you seven daffodils

Oh, seven golden daffodils all shining in the sun
To light our way to evening when our day is done
And I will give music and a crust of bread
And a pillow of piny boughs to rest your head
A pillow of piny boughs to rest your head

.......................

Μπορεί να μην έχω έπαυλη, να μην έχω γη
I may not have mansion, I haven't any land

Ούτε ένα χάρτινο δολάριο να τσακίσω στα χέρια μου
Not even a paper dollar to crinkle in my hands

Αλλά μπορώ να σου δείξω το πρωινό σε χίλιους λόφους
But I can show you morning on a thousand hills

Και να σε φιλήσω και να σου δώσω εφτά νάρκισσους
And kiss you and give you seven daffodils

Δεν έχω μια περιουσία για να σου αγοράσω όμορφα πράγματα
I do not have a fortune to buy you pretty things

Αλλά μπορώ να σου υφάνω φεγγαριού ακτίνες για κολιέδες και δαχτυλίδια
But I can weave you moonbeams for necklaces and rings

Και μπορώ να σου δείξω το πρωινό σε χίλιους λόφους
But I can show you morning on a thousand hills

Και να σε φιλήσω και να σου δώσω εφτά νάρκισσους
And kiss you and give you seven daffodils

Ω, επτά χρυσοί νάρκισσοι που λάμπουν όλοι στον ήλιο
Oh, seven golden daffodils all shining in the sun

Για να φωτίσουμε το δρόμο μας προς το βράδυ, όταν τελειώσει η μέρα μας
To light our way to evening when our day is done

Και θα δώσω μουσική και μια κόρα ψωμί
And I will give music and a crust of bread

Και ένα μαξιλάρι από κλαδιά πεύκου για να ξεκουράζεις το κεφάλι σου
And a pillow of piny boughs to rest your head

Και ένα μαξιλάρι από κλαδιά πεύκου για να ξεκουράζεις το κεφάλι σου
And a pillow of piny boughs to rest your head

,,,,,,,,,,

για άλλη μια φορά, ένα ωραίο τραγούδι στου 1966, μάς δείχνει τον δρόμο για όμορφη ποίηση... και... ομορφιά λόγου... 

μπράβο!!!!!!!!

Lamprini T. 

να σέβεσαι τον πόνο του άλλου...

 

(Από το βιβλίο μου ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥΣ...) .....

 (Την ιστορία την άκουσα στο γιουτιουμπ, σε κάποια συνέντευξη του Κώστα Γεωργουσόπουλου... ήταν... μία έκπληξη... Ιδού... ) 

Ο Πρίαμος παρακαλεί τον Αχιλλέα... 

............

 Ο Έκτωρας είχε σκοτωθεί απ' τον Αχιλλέα. Το πτώμα του είχε ατιμαστεί από τον και ο Πρίαμος, ο πατέρας του Έκτωρα, πήγε στο στρατόπεδο των Αχαιών, να πάρει το παιδί του.) 

 Ο Δίας έκανε το χατήρι στον Πρίαμο, να κοιμήσει όλες τις φρουρές, για να πάει να πάρει το πτώμα του παιδιού του από τον Αχιλλέα. Έτσι, ανενόχλητος, μπήκε στην σκηνή του Αχιλλέα όπου ήταν ο Έκτωρας.

 Ο Αχιλλέας, βλέποντας την μορφή του Πριάμου, που στεκότανε κόντρα στον ήλιο, νόμισε ότι ήταν ο δικός του πατέρας, και πήγε να τον αγκαλιάσει. Κατάλαβε το λάθος του και οπισθοχώρησε. 

"Ήρθα να πάρω τον γυιo μου", είπε ο Πριάμος. Ο Αχιλλέας έδωσε διαταγή να πλύνουν, να περιποιηθούν, και να στολίσουν το πτώμα του Έκτωρα για να το πάρει ο πατέρας του. 

 Είπε στον Πρίαμο: "Κάθησε, να φάμε". Μέχρι να ετοιμαστεί η σωρός του Έκτωρα, καθησανε να φάνε μαζύ, οι δυο εχθροί

... .............................................. 

 ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Lamprini T. 

κόπιασε... έχω γενέθλια

 

σήμερα έχω γενέθλια...

σήμερα έχω γενέθλια... μία ευχάριστη ημέρα για μένα... μιας που μεγαλώνω... ακόμα...

κοπιάστε...

τούρτες... γενεθλίων... κοπιάστε... !

Lamprini T.

μην ξεριζωθείς... εσύ... Γιώργος Ιωάννου - στου Κεμάλ το Σπίτι...

 

Γιώργος Ιωάννου - Περισκόπιο (ΕΡΤ 1986)

https://www.youtube.com/watch?v=XdRxATcgXtk

τον Γιώργο Ιωνάννου δεν τον γνώριζα... Τον είχα δει στην Τιβι... δεν είχα δώσει σημασία... 

όταν όμως έδινα... Πανελλήνιες... είχαμε στην ύλη... ένα έργο του... ΣΤΟΥ ΚΕΜΑΛ ΤΟ ΣΠΊΤΙ... 

ήταν τόσο σπαραξικάρδιο... (απ' αυτά που έχουν σχέση με τον ξεριζωμό)... που δεν νομίζω να ξαναδιαβάσω κάτι δικό του... 

δυστυχώς... 

εν τούτοις... είναι εκπληκτικός... και αυτό φαίνεται από το πόσο τον εκτιμούνε οι άλλοι... 

κι εγώ τον εκτιμώ... πολύ... αλλά... δεν νομίζω να τον ξαναδιαβάσω... με πονάει αυτός ο ξεριζωμός... (και ο κάθε ξεριζωμός... )

  ΠΗΓΗ:   http://ebooks.edu.gr/ebooks/v/html/8547/2712/Neoelliniki-Logotechnia_G-Lykeiou-AnthrSp_html-empl/index_2_09.html

Lamprini T. 

Υ.Γ. το κείμενο: 

Στοῦ Κεμάλ τό Σπίτι

Δέν ξαναφάνηκε ἡ μαυροφορεμένη ἐκείνη γυναίκα, πού ἐρχόταν στό 

κατώφλι μας κάθε χρονιά, τήν ἐποχή πού γίνονται τά μοῦρα, ζητώντας

 μέ εὐγένεια νά τῆς δώσουμε λίγο νερό ἀπ' τό πηγάδι τῆς αὐλῆς. Ἔμοιαζε 

πολύ κουρασμένη, διατηροῦσε ὅμως πάνω της ἴχνη μιᾶς μεγάλης 

ἀρχοντικῆς ὀμορφιᾶς. Καί μόνο ὁ τρόπος πού ἔπιανε τό ποτήρι, ἔφτανε 

γιά νά σχηματίσει κανείς τήν ἐντύπωση πώς ἡ γυναίκα αὐτή στά σίγουρα 

ἦταν μιά ἀρχόντισσα. Δίνοντάς μας πίσω τό ποτήρι, ποτέ δέν παρέλειπε 

νά μᾶς πεῖ στά τούρκικα τήν καθιερωμένη εὐχή, πού μπορεῖ νά 

μήν καταλαβαίναμε ἀκριβῶς τά λόγια της, πιάναμε ὅμως καλά τό νόημά 

της: «Ὁ Θεός νά σᾶς ἀνταποδώσει τό μεγάλο καλό». Ποιό μεγάλο καλό;

 Ἰδέα δέν εἴχαμε.
Καθόταν ἥσυχα γιά ὥρα πολλή στό κατώφλι τῆς αὐλῆς, κι ἀντί νά κοιτάζει

κατά τό δρόμο ἤ τουλάχιστο κατά τό πλαϊνό σπίτι τοῦ Κεμάλ,1 αὐτή 

στραμμένη ἔριχνε κλεφτές ματιές πρός τό δικό μας σπίτι,

 παραμιλώντας σιγανά. Πότε πότε ἔκλεινε τά μάτια καί τό πρόσωπό

 της γινόταν μακρινό, καθώς συλλάβιζε ὀνόματα παράξενα. Ἐμεῖς, πάντως,

 δέν παραλείπαμε νά τῆς δίνουμε μοῦρα ἀπ' τήν ντουτιά,2 ὅπως

 ἄλλωστε δίναμε σ' ὅλη τή γειτονιά καί σ' ὅποιον περαστικό μᾶς ζητοῦσε. 

Ἡ ξένη τά ἔτρωγε σιγανά, ἀλλά μέ ζωηρή εὐχαρίστηση. Δέ μᾶς 

φαινόταν παράξενο πού τῆς ἄρεζαν τά μοῦρα μας τόσο πολύ. Τό δέντρο

 μας δέν ἦταν ἀπό τίς συνηθισμένες μουριές, ἀπ' αὐτές πού κάνουν ἐκεῖνα

 τά ἄνοστα νερουλιάρικα μοῦρα. Τό δικό μας ἔκαμνε κάτι μεγάλα,

 ξινά σά βύσσινα, καί πολύ κόκκινα στό χρῶμα. Ἦταν δέντρο παλιό 

καί τεράστιο, τά κλαδιά του ξεπερνοῦσαν τό δίπατο σπίτι μας. Μοναχά

 ἕνα κακό εἶχε· τά φύλλα του ἦταν σκληρά καί οἱ μεταξοσκώληκές

 μου δέν μποροῦσαν νά τά φᾶνε. Ἦταν, πάντως, δέντρο φημισμένο 

σ' ὅλο τό Ἰσλαχανέ3 κι ἀκόμα πιό πέρα.
Τήν πρώτη φορά πού εἶχε καθίσει ἡ ἄγνωστη γυναίκα στό κατώφλι μας,

 δέ σκεφτήκαμε νά τῆς προσφέρουμε μοῦρα, ὅμως σέ λίγο μᾶς ζήτησε

 ἡ ἴδια λέγοντας πώς ἤθελε νά φυτέψει τό σπόρο τους στόν μπαχτσέ4 

της. Ἔφαγε μερικά καί τά ὑπόλοιπα τά ἔβαλε σ' ἕνα χαρτί καί 

ἔφυγε καταχαρούμενη.
Τή δεύτερη φορά, θά ἦταν κατά τό τριάντα ὀχτώ, δυό χρόνια, πάντως, 

μετά τήν πρώτη, δέν ἔβαλε μοῦρα στό χαρτί. Κάθισε καί τά ἔφαγε ἕνα ἕνα 

στό κατώφλι. Φαίνεται πώς ὁ σπόρος ἀπ' τά προηγούμενα εἶχε ἀποδώσει, 

ἀλλά γιά νά δώσει καί μοῦρα ἔπρεπε, βέβαια, νά περάσουν χρόνια. Τό 

δέντρο αὐτό, ὅπως ὅλα τά δέντρα πού μεγαλώνουν σιγά, ζεῖ πολλά χρόνια

 καί ἀργεῖ νά καρπίσει.
Ἡ γυναίκα ξαναφάνηκε καί τόν ἑπόμενο χρόνο, λίγο πρίν ἀπ' τόν

 πόλεμο. Ὅμως τή φορά αὐτή τῆς προσφέραμε νερό ἀπ' τή βρύση. 

Ἀρνήθηκε νά πιεῖ τό νερό. Μόλις τό ἔφερε στό στόμα, μᾶς κοίταξε στά 

μάτια καί μᾶς ἔδωσε πίσω τό γεμάτο ποτήρι. Ἐπειδή τήν εἴδαμε 

πολύ ταραγμένη, θελήσαμε νά τῆς ἐξηγήσουμε. Ὁ σιχαμένος 

σπιτονοικοκύρης μας εἶχε διοχετεύσει τό βόθρο τοῦ σπιτιοῦ στό

 βαθύ πηγάδι. «Τώρα πού σᾶς ἔφερα τό νερό στίς κουζίνες σας, 

δέ σᾶς χρειάζεται τό πηγάδι», μᾶς εἶχε πεῖ. Ἡ γυναίκα βούρκωσε, δέ μᾶς

 ἔδωσε ὅμως καμιά ἐξήγηση γιά τήν τόση λύπη της. Γιά νά τήν 

παρηγορήσουμε τῆς δώσαμε περισσότερα μοῦρα κι ἡ γιαγιά μου τῆς εἶπε 

κάτι πού τήν ἔκανε νά τιναχτεῖ: «Θά σοῦ τά ἔβαζα σ' ἕνα κουτί, 

ἀλλά δέ βαστᾶνε γιά μακριά». Καί πράγματι εἴχαμε ἀρχίσει κάτι 

νά ὑποπτευόμαστε. Τήν ἄλλη φορά εἴδαμε, πώς μόλις ἔφυγε ἀπό μᾶς,

 πῆγε δίπλα στοῦ Κεμάλ τό σπίτι, ὅπου τήν περίμενε μιά ὁμάδα ἀπό

 τούρκους προσκυνητές, πού κοντοστέκονταν στό πεζοδρόμιο. Ἐμεῖς 

ὥς τότε θαρρούσαμε πώς εἶναι καμιά τουρκομερίτισσα δικιά μας, 

ἀπ' τίς πάμπολλες ἐκεῖνες, πού δέν ἤξεραν λέξη ἑλληνικά, μιά καί ἡ 

ἀνταλλαγή τῶν πληθυσμῶν5 εἶχε γίνει μέ βάση τή θρησκεία καί ὄχι τή 

γλώσσα. Ἡ ἀποκάλυψη αὐτή στήν ἀρχή μᾶς τάραξε. Δέ μᾶς ἔφτανε πού 

εἴχαμε δίπλα μας τοῦ Κεμάλ τό σπίτι, σά μιά διαρκῆ ὑπενθύμιση

 τῆς καταστροφῆς, θά εἴχαμε τώρα καί τούς τούρκους νά 

μπερδουκλώνονται πάλι στά πόδια μας; Καί τί ἀκριβῶς ἤθελε ἀπό 

μᾶς αὐτή ἡ γυναίκα; Πάνω σ' αὐτό δέν ἀπαντήσαμε, κοιταχτήκαμε

ὅμως βαθιά ὑποψιασμένοι. Καί τά ἑπόμενα λόγια μας ἔδειχναν πώς 

ἡ καρδιά μας ζεστάθηκε κάπως ἀπό συμπάθεια κι ἐλπίδα. Εἴχαμε 

κι ἐμεῖς ἀφήσει σπίτια κι ἀμπελοχώραφα ἐκεῖ κάτω.
Ἡ τουρκάλα ξαναφάνηκε λίγο μετά τόν πόλεμο. Ἐμεῖς καθόμασταν 

πιά σέ ἄλλο σπίτι, λίγο παραπάνω, ὅμως τήν εἴδαμε μιά μέρα νά 

κάθεται κατατσακισμένη στό κατώφλι τοῦ παλιοῦ σπιτιοῦ μας. 

Ὁ πρῶτος πού τήν εἶδε, ἦρθε μέσα καί φώναξε: «ἡ τουρκάλα!»

Βγήκαμε στά παράθυρα καί τήν κοιτάζαμε μέ συγκίνηση. Παραλίγο 

νά τήν καλέσουμε ἀπάνω στό σπίτι —τόσο μᾶς εἶχε μαλακώσει τήν 

καρδιά ἡ ἐπίμονη νοσταλγία της. Ὅμως αὐτή κοίταζε ἀκίνητη τήν 

κατάγυμνη αὐλή καί τό ἔρημο σπίτι. Μιά ἰταλιάνικη μπόμπα6 εἶχε 

σαρώσει τήν ντουτιά κι εἶχε ρημάξει τό καλοκαμωμένο ξυλόδετο 

σπίτι, χωρίς νά καταφέρει νά τό γκρεμίσει.
Δέν τήν ξανάδαμε ἀπό τότε. Ἦρθε - δέν ἦρθε, ἄγνωστο. 

Ἄλλωστε καί νά 'ρχότανε δέ θά 'βρισκε πιά τό κατώφλι μέ τό ἀφράτο 

μάρμαρο γιά νά ξαποστάσει. Τό σπίτι εἶχε ἀπό καιρό παραδοθεῖ 

σέ μιά συμμορία ἐργολάβων καί στή θέση του ὑψώθηκε μιά πολυκατοικία 

ἀπ' τίς πιό φρικαλέες. Τώρα ἑτοιμάζονται νά τήν γκρεμίσουν οἱ γελοῖοι. 

Ποιός ξέρει τί μεγαλεπήβολο σχέδιο συνέλαβε πάλι τό πονηρό μυαλό τους.
Ἄν γίνει αὐτό, θά παραφυλάγω νύχτα μέρα, ἰδίως ὅταν τό σκάψιμο 

θά ἔχει φτάσει στά θεμέλια, κι ἴσως μπορέσω νά ἐμποδίσω ἤ τουλάχιστο

 νά καθυστερήσω τό χτίσιμο τοῦ νέου ἐξαμβλώματος.7 Τήν προηγούμενη 

φορά εἶχε βρεθεῖ ἐκεῖ στά βάθη ἕνα θαυμάσιο ψηφιδωτό, πού ἄρχιζε 

ἀπ' τό οἰκόπεδο τοῦ δικοῦ μας σπιτιοῦ καί συνεχιζόταν πρός τό σπίτι 

τοῦ Κεμάλ. Τό ψηφιδωτό αὐτό οἱ δασκαλεμένοι ἐργάτες τό 

σκεπάσανε γρήγορα γρήγορα γιά νά μήν τούς σταματήσουν οἱ 

ἁρμόδιοι. Πάντως, τίς ὧρες πού τό ἔβλεπε τό φῶς τοῦ ἥλιου, γίνονταν 

διάφορα σχόλια ἀπ' τήν ἔκθαμβη γειτονιά. Ὅλοι μιλούσανε γιά τήν

 ὀμορφιά καί τήν παλιά δόξα, μά ἀνάμεσα στά δυνατά λόγια καί τίς 

φωνές, ἄκουσα μιά γριά νά σιγολέει: «Στό σπίτι αὐτό καθόταν ἕνας μπέης,

 πού εἶχε μιά κόρη σάν τά κρύα τά νερά. Κυλιόταν κάτω, ὅταν

φεύγανε, φιλοῦσε τό κατώφλι. Τέτοιο σπαραγμό δέν ματαεῖδα».

(Ἡ μόνη κληρονομιά, 1974)

δεν είναι όλα χρήμα...

Aλεξία - Ευγενία Τζούρκα

κυπελλούχος κόσμου

Εθνικός Πειραιώς Women Water Polo

,,,,

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΖΟΥΡΚΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΠΕΙΡΑΙΑ!

Με μεγάλη χαρά ανακοινώνουμε την ανανέωση συνεργασίας με την Αλεξία Τζούρκα για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά!

Η Αλεξία δεν είναι απλώς μια εξαιρετική τερματοφύλακας — είναι κομμάτι της οικογένειας του Εθνικού. Παρά τις πολλές και δελεαστικές προτάσεις που δέχθηκε από άλλες ομάδες, επέλεξε να μείνει μαζί μας, αναγνωρίζοντας όλα όσα της προσφέρει ο σύλλογος, οι άνθρωποί του και το περιβάλλον που έχουμε χτίσει.

Σε μια εποχή που όλα μοιάζουν να περιστρέφονται γύρω από αριθμούς και συμβόλαια, η Αλεξία απέδειξε ότι οι αξίες, ο σεβασμός και η αληθινή σχέση έχουν ακόμη τεράστια σημασία.

Ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη, την πίστη και το ήθος σου. Μπροστά μας έχουμε ακόμη πολλά να ζήσουμε — και εμείς νιώθουμε σίγουροι γιατί κάτω από τα δοκάρια έχουμε εσένα!

Lamprini T.

ΟΥΓΓΑΡΙΑ: Η Κυβέρνηση Βάζει ΤΕΛΟΣ στις ΔΗΜΟΣΙΕΣ Παρελάσεις

 ΟΥΓΓΑΡΙΑ: Η Κυβέρνηση Βάζει ΤΕΛΟΣ στις ΔΗΜΟΣΙΕΣ Παρελάσεις LGBT

ΟΥΓΓΑΡΙΑ

https://www.youtube.com/watch?v=sHHJEfK9qxM

εκεί θα μετακομίσω!!!... 

Lamprini T. 

η αιωνιότητα...

 όταν γεννιέται ένα μωρό,

μωρό

γεύεσαι την αιωνιότητα... Τόσο απλά...

(φώτο απ' το ίντερνετ... )

Lamprini T.

όχι σκαμπίλια!...

 Και τόχoυμε πει πολλές φορές στα παιδιά... : Όχι σκαμπίλια, παιδιά, μεταξύ σας!!! Είναι πολύ προσβλητικό!!!...

σκαμπίλι

Lamprini T. 

να βάζεις προτεραιότητες στην ζωή σου...

 

Ο κόσμος πρώτα τρώει, και μετά... πηγαίνει διακοπές...

(Ψέριμος... Δωδεκάνησα)

Lamprini T.

το θέατρο...

 

να το αγαπάς το θέατρο... 

 

Ελένη Χατζηαργύρη, Δημήτρης Χορν... και Ίψεν...

''Αρχιμάστορας Σόλνες'' του Ερρίκου Ίψεν (1892), Bygmester Solness - Henrik Ibsen

''Αρχιμάστορας Σόλνες'' του Ερρίκου Ίψεν (1892), Bygmester Solness - Henrik Ibsen

Τι άλλο να ζητήσει κανείς!!... (Κι όλα αυτά από παράσταση στο θέατρο... - εξ' ου και η όχι τόσο καλή λήψη του ήχου... )

''Αρχιμάστορας Σόλνες'' του Ερρίκου Ίψεν (1892), Bygmester Solness - Henrik Ibsen

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΑΠ' ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ: Ζωντανή ηχογράφηση από το θέατρο ''Διονύσια''. Το 1983 ο Δημήτρης Χορν κάνει την τελευταία του εμφάνιση στο θέατρο στην παράσταση «Αρχιμάστορας Σόλνες» του Ίψεν.

ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο Σόλνες, είναι ένας ιδιοφυής, αυτοδημιούργητος αρχιτέκτονας. Άρχισε την σταδιοδρομία του χτίζοντας εκκλησίες με ψηλά καμπαναριά, που υψώνονταν στο άπειρο, δοξάζοντας το Θεό. Χρησιμοποιεί το ταλέντο του για να καταστρέψει. Ιδιοποιείται τα πάντα και ασελγεί στα πάντα. Ξαφνικά θα εισβάλει, στην ερμητικά κλειστή ζωή του, η εικοσάχρονη Χίλντα. Ένα ατίθασο κορίτσι, που του ζητά, τον προκαλεί, να εκπληρώσει την υπόσχεσή του, να της κτίσει ένα καινούργιο πύργο. Αναζητώντας την αυτοσυνειδησή του, την ουσία και την εφικτότητα των οραμάτων του, θα ανταποκριθεί...
Μετάφραση και διασκευή: Μάριος Πλωρίτης

Σκηνοθεσία: Αλέξης Σολομός

Ακούγονται οι ηθοποιοί: Δημήτρης Χορν (Halvard Solness), Ελένη Χατζηαργύρη (Aline Solness), Δέσποινα Γερουλάνου (Χίλντα), Άγγελος Γιαννούλης (Κνουτ Μπρόβικ), Θόδωρος Μορίδης (Δόκτωρ Χέρνταλ), Ιουλία Βατικιώτη (Κάγια Φόσλι), Αλέξανδρος Βερώνης (Ράγκναρ Μπρόβικ)

https://www.youtube.com/watch?v=0n_xIXP5Tbs

Lamprini T. 

o χορός...

 χορός για μικρούς              

χορός

                  απαραίτητος... συμμετέχει όλο το σώμα... και ακούς και μουσική.... (άσε που μπορείς να τραγουδάς κι όλας!! :) = χαμόγελο... ) 

     

1.Zumba Kids (easy dance) - I like to move it

https://www.youtube.com/watch?v=ymigWt5TOV8

2.  Dancing Kids # Waka Waka

 https://www.youtube.com/watch?v=7mbzZu9lo_8

3. baile minions

https://www.youtube.com/watch?v=5zPOm8SmWRw&t=2s

4. TOCA TOCA | NO.1 ARTS CENTER | KIDS 1

https://www.youtube.com/watch?v=s5G-Cogbplg

5. Kids dance | Galti se mistake | Jagga jasoos | Ranbir,Katrina | Present by Mannat dance academy

https://www.youtube.com/watch?v=Pp_261cxJHc

6. Clap Clap Song- Coordinación- Primaria- Activación Física

https://www.youtube.com/watch?v=6XFXYQbrfj4

7.  Seven Jumps Dance for Early Elementary

https://www.youtube.com/watch?v=X1vbDTbJ0UQ&t=29s

8.  What's My Jam? | Preschool Dance | Learn The Floss | Kids Songs by READY SET DANCE

https://www.youtube.com/watch?v=DUsj9SQYS1Y

Lamprini T. 

η γυμναστική!!! (για μεγάλους...)

γυμναστική για μεγάλους...  

κάποια λινκ για όσους θέλουν να κάνουν γυμναστική... 

γυμναστική για μεγάλους... 

και γιατί όχι... και για σένα μικρέ μου φίλε... 

χμ... κάπως έτσι... 

 1. Γυμναστική στο σπίτι = βίντεο από 127 βίντεο 

 https://www.youtube.com/watch?v=TcjqK83wr1c&list=PLBkgmLdpnkCPTMjgSxY9Hx6b-WV51kMp4

2.Γυμναστική για άνω των 65 ετών.

https://www.youtube.com/watch?v=HZvyJSN3RZk

3. Ασκήσεις ενδυνάμωσης και ισορροπίας για ηλικιωμένους

https://www.youtube.com/watch?v=hl0kGc7P3as

4. 10' ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ ΓΙΑ ΑΤΟΜΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ | Ioanna Samara

https://www.youtube.com/watch?v=LyUy4pxKl5E

5. 20 Min Chair Exercises Sitting Down Workout - Seated Exercise for Seniors, Elderly, & EVERYONE ELSE  9 βίντεο

https://www.youtube.com/watch?v=azv8eJgoGLk&list=PLy-OwEBXQ7QkZiyBvWComEQu20rUegHa8

6.  5 ασκήσεις για ηλικιωμένους

https://www.youtube.com/watch?v=FuWSuRMe_U8

7.  ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ & ΔΗΜΟΤΙΚΟ(4) -ΦΥΣΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

https://www.youtube.com/watch?v=kEf9KrQOk1A

8.  Αερόβια άσκηση στο σπίτι για αρχάριους - FitnessProject    31 βίντεο

https://www.youtube.com/watch?v=sf4qpBsgaC4&list=PLBkgmLdpnkCMhmNBxiQnmyLvUMrEuxkmK

αυτή είναι η μητέρα... τότε...

 η μητ έρα... τότε...

Lamprini T. 

μην ξεχνάς... τις ρίζες σου... Κάτω Κλειτωρία...

τι είναι το χωριό σου;
Ένα ψηλό βουνό (Χελμός)
Ένα χελιδόνι στα σύρματα...
Χιλιάδες αναμνήσεις που έρχονται και πάλι στο μυαλό σου...
[Μαζέϊκα (Κάτω Κλειτωρία)]

Κάτω Κλετωρία

αγναντεύοντας τον Χελμό... 

Lamprini T. 

να μην έχεις τα χέρια στις τσέπες...

 #GiveInToGiving | #العطاء_ثراء

να τα σώσεις... όλα τα αυγά! ...

 

BOOM
https://www.youtube.com/watch?v=d-lMflQsN9M

Directors : Gabriel Augerai, Romain Augier, Laurie Pereira de Figueiredo, Charles Di Cicco, Yannick Jacquin Original score : Mathis Marchal Production : Julien Deparis - École des Nouvelles Images